همه ی اعیان و اشراف و رجال و زن های شاه هم در پخت آش شرکت می کردند!بعضی از آنها نخود و سبزی و لوبیا و ماش و عدس و برنج پاک می کردند،چند نفر فلفل و زردچوبه و نمک تهیه می کردند.زن های شاه هم که ماشاا...سال تا سال دست به سیاه و سفید نمیزدنددر این مراسم افتخار می دادند و چادر به کمر در روشن کردن آتش و پختن آش کمک می کردند.خلاصی از ریز و درشت درباری ها گرفته تا هر کسی را که فکرش را بکنیددر محوطه ای شلوغ و پر از سر و صدامشغول پختن آش می شدند.طوری که هر کس از بیرون به این وضع نگاه میکرد می گفت:«عجب آش شله قلمکاریه».و این اصطلاح از همان جا به صورت کنایی به کار گرفته شد.جالب اینکه در خیلی از سال ها بدلیل همین شلوغی و ناهماهنگی آش های شله قلمکار دربار بدمزه از آب درمی آمد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: